‘İflas’ kelimesi Arapça kökenli bir kelime olup, ‘parayı pulu bitirmek’ anlamını taşımaktadır. Malı tükenen kimseye veya hakkında ticaret mahkemesi tarafından iflas kararı verilmiş gerçek veya tüzel kişiye de "müflis" denilmektedir. Bir kimsenin iflâs etmesi için, bütün malvarlığının tükenmesi ve borca batık hale düşmesi gerekmez. Artık, borçlunun mali durumu kötü olursa, borcunu ödediği halde, iflâs etmekten kurtulabilir. Aynı zamanda, borçlunun malî durumu iyi olursa da, borcunu ödemediği halde, iflâsına karar verilir.

İflas, Arnavutluk'ta ilk defa Zogu Ticaret Kanununun Altıncı Kitabında düzenlendi. Bu kanuna göre tüccar ticari yükümlülükleri için ödeme yapmaktan vazgeçince iflas etmiş sayılırdı. İflas davası dilekçesi borçlu veya bir/birden fazla alacaklı tarafından verilmekteydi. Aynı zamanda mahkeme resen araştırarak tüccarın iflas etmesine karar verebilmekteydi.

1990'lı yıllarda yaşanan siyasi değişiklikler Arnavut hukuk sistemini de etkilemiştir. Çok uzun bir süre sonra iflas, ilk kez, 29.10.1992 tarih-7631 sayılı Kamu Sermayeli Şirketlerin İflası Üzerine Kanun'da düzenlenmiştir. Ardından, 25.10.1995 tarih-8017 sayılı İflas Usulleri Hakkında Kanun, 29.10.1992 tarih-7631 sayılı Kamu Sermayeli Şirketlerin İflası Üzerine Kanunun birçok boşluğunu doldurmuştur.

8017 sayılı İflas Usulleri Hakkında Kanun, 23.05.2002 tarih-8901 sayılı İflas Üzerine Kanun ile yürürlükten kaldırılmıştır. Bu kanunla iflas daha detaylı ve net bir şekilde düzenlenerek bir önceki kanunda belirtilen boşluklar tamamlanmıştır.

Günümüzde Arnavutluk Cumhuriyeti'nde iflas, 27.10.2016 tarihli ve 110/2016 sayılı İflasa Dair Kanunda düzenlenmektedir. Bu kanunun amacı, iflas prosedüründe borçlunun yükümlülüklerini yerine getirmesini kolaylaştırmak için zorunlu ve eşit kurallar oluşturmaktır. Aynı zamanda bu kanun, iyileştirme projesiyle veya borçlunun tüm malvarlıklarının tasfiye edilmesiyle borçlunun yükümlülüklerini yerine getirmeyi amaçlamaktadır.