Tanıma ve tenfiz kurumları birbirlerinden farklıdır. Tanıma kavramının, dar ve geniş anlamı belirtilmiştir. Geniş anlamda tanımadan tenfiz ile birlikte tanıma anlaşılır. Dar anlamda tanıma ise, hakem kararının yalnızca kesin hüküm ve kesin delil olarak kabul edilmesi anlamındadır. Tenfiz kararı, yabancı mahkeme kararlarının ülkede icra edilebileceğine ilişkin karar olarak tanımlanmaktadır. Yani, yabancı ülke mahkemeleri tarafından verilmiş kararların Türkiye’de icra olunabilmesi için Türk mahkemeleri tarafından tenfiz kararı verilmesi gerekmektedir. Örneğin; bir Türk vatandaşı İngiliz mahkemelerinden bir karar almışsa, bu kararının Türkiye’de de uygulanabilmesi için Türk mahkemeleri tarafından tenfiz kararı verilmesi gerekmektedir.

Tenfiz kararları hakkında görevli mahkeme asliye mahkemesidir. Bu kararlar kendisine karşı tenfiz istenen kişinin Türkiye'deki yerleşim yeri, yoksa sâkin olduğu yer mahkemesinden, Türkiye'de yerleşim yeri veya sâkin olduğu bir yer mevcut değilse Ankara, İstanbul veya İzmir mahkemelerinden birinden istenebilir. Kararın tenfiz edilmesinde hukukî yararı bulunan herkes tenfiz isteminde bulunabilir.

Tenfiz istemi dilekçe ile olur. Dilekçeye karşı tarafın sayısı kadar örnek eklenir. Dilekçede aşağıdaki hususlar yer alır:

• a) Tenfiz isteyenle, karşı tarafın ve varsa kanunî temsilci ve vekillerinin ad, soyad ve adresleri.
• b) Tenfiz konusu hükmün hangi devlet mahkemesinden verilmiş olduğu ve mahkemenin adı ile ilâmın tarih ve numarası ve hükmün özeti.
• c) Tenfiz, hükmün bir kısmı hakkında isteniyorsa bunun hangi kısım olduğu.

Dilekçe ile birlikte verilen diğer belgeler de tenfizin şartları dikkate alınarak mahkeme tarafından incelenir. Mahkemece ilâmın kısmen veya tamamen tenfizine veya istemin reddine karar verilebilir. Bu karar yabancı mahkeme ilâmının altına yazılır ve hâkim tarafından mühürlenip imzalanır.